Adına tavlanıp oturduğum London Pub’ın pavyon ışıkları altındayım. Yanımdaki masada kılıksız birkaç adam sert aksanlarıyla bir şeyler tartışıyorlar. Belki de insan kaçakçıları diye geçiriyorum içimden. Biraz ilerideki masada iki arkadaş kahkahalar eşliğinde bir şeyler konuşuyorlar. İki dünyanın birleştiği, yüzlerce yıldır Avrupa ile Afrika’nın köprüsü olmuş Tanca’nın arka sokaklarında girdiğim bar ortam olarak aradığım hiçbir şeyi sağlamıyor. Oysa akşamın başında gemicilerin sığındığı bir liman barını düşlemiştim.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/1/2/1644917054689.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Kerimcan Akduman" ratio="0.80" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bağıra çağıra şarkılara eşlik ettikleri, her limanda bir tane olan sevgililerinden Tanca’da olanlarla eğlendikleri, gaza gelip birbirlerine içkiler ısmarladıkları köhne bir bardı aradığım. Bu hayalimi sadece köhneliğiyle destekleyen bar en azından müzikleri konusunda beklediğimden iyi. Tam bir kültürel zenginlik içeren çalma listesi bir anda Fas ezgilerinden Oasis’e uzanan çizgide ilerliyor. Bir anda tarihî bir liman kentinde dinlenecek şarkıların bir numaralı sahibinin sesi Charles Aznavour çalınıyor kulağıma. La Boheme’nin sözlerine karga sesimle eşlik edip bardan atılmak istemiyorum. O nedenle hafifçe mırıldanıp hatırlamadığım kısımlarda biramdan bir yudum alıyorum.&nbsp;Günün yorgunluğu bastırınca London Pub’ın kasvetli ve loş ortamını terk ediyorum. Anlamsızca sokakları arşınlamak niyetim. Liman şehirlerinin arka sokaklarına ait o keyifli tekinsizliğin insana verdiği hafif ürpertiyi istiyorum. Bir bakkala giriyorum kırık Fransızcayla verdiğim siparişe İspanyolca cevap alıyorum, teşekkürü de Arapça yapıyoruz. Gürültülü sokaklarda bir aşağı bir yukarı gidiyorum. Gözümün kestiği bazı ara sokakları yokluyorum. Açıkçası kaybolmaya çalışıyorum. Ne kalabalık caddeler ne de kuytu ara sokaklar aradığım hisse cevap vermiyor. Korsanların yatağı, Afrika’nın bittiği yer, denizcilerin okyanustan sığındığı liman Tanca hızlı bir gençlikten sonra memuriyete başlayan biri gibi.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/1/1/1644836287311.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Tanca" ratio="0.75" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sabah parlak Akdeniz güneşinin odama doluşuyla mesaim başlıyor. Görevim Akdenizle Atlas Okyanusu’nun buluştuğu Spartel Burnu’na gitmek. Burunda güzel bir fener var. Kim bilir kaç denizci yıllar boyu Atlas Okyanusu’nun sert dalgalarından Akdeniz’e sığınma hayaliyle yol alıp bu feneri görünce rahat bir nefes aldı diye düşünüyorum. Okyanusun ehlileştiği nokta burası. Eve, Akdeniz’e varış noktası. Hani mahallene girip, o tanıdık sokaklara kavuşunca bir oh dersin, eve varmana gerek yoktur. İşte okyanustaki denizci için onu dediği yer. Öte yandan böyle coğrafi kırılma noktalarında bulunmak bana iyi geliyor. Dünyanın sonuna varmış gibi hissediyorum.&nbsp;(Düz dünyacı değilim, bir kürede yaşadığımızı biliyorum : ) Sadece kendime mutlu olacak nedenler üretiyorum.)Spartel Burnu’nun kuvvetli rüzgârını ve mutluluğumu heybeme koyup medina eski şehre dönüyorum. Boyaları kısmen dökülmüş ve solmuş; beyaz, mavi, yeşil evlerin arasında uzanan dar ve düzensiz sokaklarda yolumu bulmaya çalışıyorum. Hedefim pirim İbn-i Batuta’nın evini bulmak. Yokuşlu sokaklarda nefeslenmek için durduğumdan çevreme bakıyorum. Napoli, Beyrut veya Marsilya’da da olabilirim. Akdeniz’in yarattığı kültürel dominasyona içten içe hayranlık besliyorum. Fenikelerin mirası, gelen tüm medeniyetlere rağmen yüzlerce yıldır bu eski şehirlerden silinemiyor. Endülüs, Roma, Osmanlı, Fransa kim geçerse geçsin taban sabit kalıyor. Dinlenince hedefime doğru yeniden yola koyuluyorum.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/1/2/1644917051299.jpeg" width="550" alt="Tanca" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">21 yaşında hacca gitmek için Tanca’yı terk eden İbn-i Batuta’nın tam 29 yıl sonra döndüğü evinin hâlâ var olması bile yeterince heyecan verici. 14. yüzyılda muhtemelen yapılabilecek en uzun ve en zorlu yolculukları yapan Batuta’nın yaşadıklarını dünyada başka bir seyyahın yaşadığını sanmıyorum. Hükümdarların himayesine giren, gemisi batan, soyulan, savaşlarda bulunan; Afrika sahillerinden, Çin’e karış karış gezen Batuta’ya yaklaştığımı sokaktaki tabeladan anlıyorum. Batuta Sokağı’ndayım. Sokağın sonunda ufacık kulübe gibi bir yapının üstündeki tabela aradığım şeye ulaştığımı anlatıyor. Tanca’nın en zengin insanlarından biri olan Batuta’nın küçücük evi sadece namaz saatlerinde açıldığı için içeri giremiyorum. Girmeme de pek gerek yok, üstadın geçtiği sokaklardan geçip ben de kendi yoluma gideceğim. Yola çıkarken ilk adımı attığı eşiğe bakıyorum uzun uzun. Aklıma bir atasözü geliyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 145, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Yola çıkmanın önündeki tek engel kapının eşiğidir.”</blockquote>O eşiği aşanların pirine selam edip Tanca’nın eski sokaklarında kayboluyorum. Bu kaotik ve renkli liman kentinde yol doğal olarak deniz kenarında bitiyor. Balıkçılar ağlarıyla uğraşıyor, tepelerinde uçan martılar rızkını kovalıyor. Güneşin son saatlerini değerlendirmek için deniz gören bir banka oturuyorum. Rüzgâr denizin tuzunu yüzüme taşıyor. Akdeniz’de yapılacak en güzel şeyi yapıyorum; aylaklık.

Ruta

Okyanusun ehlileştiği yer: Tanca

Galata, günümüzde İstanbul'un en özel semtlerinden biri olarak şehrin Doğu ile Batı arasındaki o köprü olma iddiasının hem tarihî hem de bir nevi Batılı ayağı olma özelliği taşıyor. Birazdan bu tarihî semtte çıkacağımız yolculukta semtin havasından mıdır bilinmez Charles Aznavour <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOWJkYmM5YTdmYjZhMDAwOGM5NmM5ZiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUxNGVlZWQ1ODgwMDA2MWM0OTcxJmlzc3VlPTVmOTI4MzgyOTcyNWZlMDAwODcxNDRmOSZwdWJsaXNoZXI9NWVkM2VjZDZjNWE4NmNjZDFlMjRjYTRhJm5ld3NsZXR0ZXI9NWUyZjZlZjU3MGI2ZDg2Mjk3NmVkMzdiJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRnBsYXlsaXN0JTI1MkYzN2k5ZFFaRjFEWDFmVWhqRzEzQlJ0JTI1M0ZzaSUyNTNEeno4NWdhNC1RX09KVTZ1V3BmR0ZjUQ=="">şarkıları</a> dinleme arzusu depreşiyor. O hâlde kendisine kulak verelim.Bir zamanlar Galata: İstanbul'u Roma başkenti yapan Konstantin'in de özel önem verdiği ve şehir sınırları içine dâhil ettiği Galata, Doğu Roma'nın eski gücünü kaybetmesiyle birlikte bir Ceneviz kolonisi hâline geldi. Hatta öyle ki Cenova ve Venedik donanmaları burası için defalarca karşı karşıya geldi. Bu eski çağlardan geriye kalan en önemli miraslardan biri kuşkusuz artık İstanbul denince akla ilk gelen yerlerden biri olan Galata Kulesi. Sen Piyer Hanı, Ceneviz Sarayı, Galata Surları, Arap Camii de o dönemin izlerini taşıyan yapılar.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-23T08:09:51.319Z.jpeg" alt="Galata"><figcaption>"Galata'ya doğru" <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOWJkYmM5YTdmYjZhMDAwOGM5NmM5ZiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUxNGVlZWQ1ODgwMDA2MWM0OTcxJmlzc3VlPTVmOTI4MzgyOTcyNWZlMDAwODcxNDRmOSZwdWJsaXNoZXI9NWVkM2VjZDZjNWE4NmNjZDFlMjRjYTRhJm5ld3NsZXR0ZXI9NWUyZjZlZjU3MGI2ZDg2Mjk3NmVkMzdiJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZhcG9zdG9pc3RhbmJ1bCUyNTJG"">İstanbul'u konuşan fotoğraflar serisi</a> Fotoğraf: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOWJkYmM5YTdmYjZhMDAwOGM5NmM5ZiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUxNGVlZWQ1ODgwMDA2MWM0OTcxJmlzc3VlPTVmOTI4MzgyOTcyNWZlMDAwODcxNDRmOSZwdWJsaXNoZXI9NWVkM2VjZDZjNWE4NmNjZDFlMjRjYTRhJm5ld3NsZXR0ZXI9NWUyZjZlZjU3MGI2ZDg2Mjk3NmVkMzdiJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZiYXJraW5vemRlbWlyJTI1MkY="">Barkın Özdemir</a></figcaption></figure>Çok kültürlülük: Osmanlı döneminde ağırlıklı olarak Rum, Ermeni, Yahudi ve Levantenlerin yaşadığı Galata, sadece İstanbul'un değil, bir imparatorluğun da dışarıya açılan kapısı konumundaydı. Haliç ve Boğaziçi kıyılarıyla birlikte bir üçgeni andıran Galata, özellikle 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren yaşamaya başladığı dönüşümde pek çok tarihî yönünü ne yazık ki kaybetti. Örneğin bugün sadece sokak adları olarak kalan Büyük Hendek ve Küçük Hendek bir zamanlar Galata kolonisinin surlarının geçtiği yerlerdi. İstanbul limanına da ev sahipliği yapan Galata, San Antoino Kilisesi'nin bulunduğu arazi üzerine inşa edilen Kemankeş Mustafa Paşa Camii, Arap Camii, Galata Mevlevihanesi, Cenevizlilerden kalma St. Peter ve St. Paul Katolik Kilisesi, Neve Şalom, İtalyan ve Aşkenaz sinagoglarıyla bu denli dar bir alanda bu kadar farklı kültürleri bir arada barındırabilen dünya üzerindeki birkaç yerden biridir.&nbsp;Bir Levanten Semti: İstanbul'da kalan son Levantenlerden biri olan Rinaldo Marmara, hem bu kültürün hem de Galata'nın diğer zenginliklerinin izini sürdüğü Osmanlı Başkentinde Bir Levanten Semti Galata-Pera ismini taşıyan çalışması son dönemde bölgeye dair yazılmış çok özel eserlerden biri.&nbsp;Bugün büyük değişimlere uğramış olan bu tarihî semtin bundan 150 yıl önceki hâlini merak edenlerin eline bir rehber gibi alıp sokaklarda keşfe çıkabileceği kitap aslında Galata'daki değişimin boyutlarını da gözler önüne seriyor. Örneğin günümüzde Büyük Hendek Caddesi ve Asmalı Mescit olarak bilinen bölge içinde kalan arazi geçtiğimiz yüzyılın ortalarına kadar şehrin en önemli mezarlıklarından biriydi.&nbsp;Paris'ten ilhamla: Sadece Galata değil, tepenin yukarısındaki Pera ve diğer semtlerin da dâhil edildiği Beyoğlu Belediyesi diğer adıyla 6. Daire'nin kurulduğu bölge her şeyiyle Paris'in ilham alındığı bir yerdi. Hatta bölgeye "6. Daire" denmesi bile Paris'teki arrondisement idari yapısının bir benzeridir. Dünyanın kimisine göre ilk kimisine göre ikinci metrosuna ev sahipliği yapan Galata, sokaklarda elektrik ve gaz kullanımın da İstanbul'da ilk olarak gerçekleştirildiği yerdi."Kim var imiş biz burada yoğ iken": Günümüzde vegan restoranlarından en lezzetli çikolataları tadabileceğiniz butik tatlıcılara, üçüncü dalga kahvecilerden koleksiyonları günden güne zenginleşen galerilere ve müzelere ev sahipliği yapan Galata'da tarihçi Cemal Kafadar'ın o güzel kitabınında da dediği gibi "kim var imiş biz burada yoğ iken" motivasyonuyla gezmek için Rinaldo Marmara'nın kitabı iyi bir yoldaş.Bu yazı 25 Ekim 2020 tarihinde <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOWJkYmM5YTdmYjZhMDAwOGM5NmM5ZiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUxNGVlZWQ1ODgwMDA2MWM0OTcxJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmFwb3N0b25ld3MuY29tJTI1MkZuJTI1MkZpc3RhbmJ1bA=="">Aposto! İstanbul</a>'da yayımlanmıştır.&nbsp;

Aposto Gündem

Rinaldo Marmara'nın "Osmanlı Başkentinde Bir Levanten Semti Galata-Pera" kitabı eşliğinde bir Galata gezintisi.

Bir Levanten semti: Galata'ya sevgilerle

Galata, günümüzde İstanbul'un en özel semtlerinden biri olarak şehrin Doğu ile Batı arasındaki o köprü olma iddiasının hem tarihî hem de bir nevi Batılı ayağı olma özelliği taşıyor. Birazdan bu tarihî semtte çıkacağımız yolculukta semtin havasından mıdır bilinmez Charles Aznavour <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTI4ZTFmOTcyNWZlMDAwODcxNTgzZiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUxNGVlZWQ1ODgwMDA2MWM0OTcxJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRnBsYXlsaXN0JTI1MkYzN2k5ZFFaRjFEWDFmVWhqRzEzQlJ0JTI1M0ZzaSUyNTNEeno4NWdhNC1RX09KVTZ1V3BmR0ZjUQ=="">şarkıları</a> dinleme arzusu depreşiyor. O hâlde kendisine kulak verelim.Bir zamanlar Galata: İstanbul'u Roma başkenti yapan Konstantin'in de özel önem verdiği ve şehir sınırları içine dâhil ettiği Galata, Doğu Roma'nın eski gücünü kaybetmesiyle birlikte bir Ceneviz kolonisi hâline geldi. Hatta öyle ki Cenova ve Venedik donanmaları burası için defalarca karşı karşıya geldi. Bu eski çağlardan geriye kalan en önemli miraslardan biri kuşkusuz artık İstanbul denince akla ilk gelen yerlerden biri olan Galata Kulesi. Sen Piyer Hanı, Ceneviz Sarayı, Galata Surları, Arap Camii de o dönemin izlerini taşıyan yapılar.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-23T08:09:51.319Z.jpeg" alt="Galata"><figcaption>"Galata'ya doğru" <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTI4ZTFmOTcyNWZlMDAwODcxNTgzZiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUxNGVlZWQ1ODgwMDA2MWM0OTcxJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZhcG9zdG9pc3RhbmJ1bCUyNTJG"">İstanbul'u konuşan fotoğraflar serisi</a> Fotoğraf: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTI4ZTFmOTcyNWZlMDAwODcxNTgzZiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUxNGVlZWQ1ODgwMDA2MWM0OTcxJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZiYXJraW5vemRlbWlyJTI1MkY="">Barkın Özdemir</a></figcaption></figure>Çok kültürlülük: Osmanlı döneminde ağırlıklı olarak Rum, Ermeni, Yahudi ve Levantenlerin yaşadığı Galata, sadece İstanbul'un değil, bir imparatorluğun da dışarıya açılan kapısı konumundaydı. Haliç ve Boğaziçi kıyılarıyla birlikte bir üçgeni andıran Galata, özellikle 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren yaşamaya başladığı dönüşümde pek çok tarihî yönünü ne yazık ki kaybetti. Örneğin bugün sadece sokak adları olarak kalan Büyük Hendek ve Küçük Hendek bir zamanlar Galata kolonisinin surlarının geçtiği yerlerdi. İstanbul limanına da ev sahipliği yapan Galata, San Antoino Kilisesi'nin bulunduğu arazi üzerine inşa edilen Kemankeş Mustafa Paşa Camii, Arap Camii, Galata Mevlevihanesi, Cenevizlilerden kalma St. Peter ve St. Paul Katolik Kilisesi, Neve Şalom, İtalyan ve Aşkenaz sinagoglarıyla bu denli dar bir alanda bu kadar farklı kültürleri bir arada barındırabilen dünya üzerindeki birkaç yerden biridir.&nbsp;Bir Levanten Semti: İstanbul'da kalan son Levantenlerden biri olan Rinaldo Marmara, hem bu kültürün hem de Galata'nın diğer zenginliklerinin izini sürdüğü Osmanlı Başkentinde Bir Levanten Semti Galata-Pera ismini taşıyan çalışması son dönemde bölgeye dair yazılmış çok özel eserlerden biri.&nbsp;Bugün büyük değişimlere uğramış olan bu tarihî semtin bundan 150 yıl önceki hâlini merak edenlerin eline bir rehber gibi alıp sokaklarda keşfe çıkabileceği kitap aslında Galata'daki değişimin boyutlarını da gözler önüne seriyor. Örneğin günümüzde Büyük Hendek Caddesi ve Asmalı Mescit olarak bilinen bölge içinde kalan arazi geçtiğimiz yüzyılın ortalarına kadar şehrin en önemli mezarlıklarından biriydi.&nbsp;Paris'ten ilhamla: Sadece Galata değil, tepenin yukarısındaki Pera ve diğer semtlerin da dâhil edildiği Beyoğlu Belediyesi diğer adıyla 6. Daire'nin kurulduğu bölge her şeyiyle Paris'in ilham alındığı bir yerdi. Hatta bölgeye "6. Daire" denmesi bile Paris'teki arrondisement idari yapısının bir benzeridir. Dünyanın kimisine göre ilk kimisine göre ikinci metrosuna ev sahipliği yapan Galata, sokaklarda elektrik ve gaz kullanımın da İstanbul'da ilk olarak gerçekleştirildiği yerdi."Kim var imiş biz burada yoğ iken": Günümüzde vegan restoranlarından en lezzetli çikolataları tadabileceğiniz butik tatlıcılara, üçüncü dalga kahvecilerden koleksiyonları günden güne zenginleşen galerilere ve müzelere ev sahipliği yapan Galata'da tarihçi Cemal Kafadar'ın o güzel kitabınında da dediği gibi "kim var imiş biz burada yoğ iken" motivasyonuyla gezmek için Rinaldo Marmara'nın kitabı iyi bir yoldaş.

Aposto İstanbul

Rinaldo Marmara'nın hem bu kültürün hem de Galata'nın diğer zenginliklerin izini sürdüğü "Osmanlı Başkentinde Bir Levanten Semti Galata-Pera" kitabı eşliğinde bir Galata gezintisi

Charles Aznavour ile ilgili hikayeler